Jesteśmy jedynym dowództwem w Wojsku Polskim, które ma tak różnorodne zadania. Zajmujemy się łącznością, transportem, finansami, a nasz batalion reprezentacyjny to wizytówka armii – mówi gen. bryg. Wiesław Grudziński, który stoi na czele Dowództwa Garnizonu Warszawa.
19 kwietnia Dowództwo Garnizonu Warszawa obchodzi swoje święto, skąd ta data?
To rocznica ustanowienia w stolicy pierwszej polskiej oficjalnej władzy wojskowej. Tego dnia w 1794 roku po zwycięskiej bitwie warszawskiej – największym starciu zbrojnym insurekcji kościuszkowskiej – wojska polskie zmusiły Rosjan do opuszczenia stolicy. Powstała Tymczasowa Rada Zastępcza, która mianowała generała lejtnanta Stanisława Mokronowskiego komendantem Miasta Wolnego Warszawy i Siły Zbrojnej Księstwa Mazowieckiego. Dziś obchodzimy więc 219 rocznicę istnienia stołecznego garnizonu.
W jednym z wywiadów nazwał pan Dowództwo Garnizonu specyficzną jednostką, dlaczego?
Wynika to z różnorodności naszych zadań. Żadnemu z innych polskich dowództw nie podlegają jednostki o tak różnym charakterze: łączności, transportowe, ochrony, finansowe i reprezentacyjne. Nasza 15 Brygada Wsparcia Dowodzenia oraz 10 Pułk Dowodzenia i 24 Polowa Baza Techniczna Wojsk Łączności zapewniają funkcjonowanie systemu kierowania i dowodzenia armią, dbają o łączność satelitarną, radiową i sieć komputerową. Zajmujemy się też szkoleniem. Do ośrodka w Mrągowie przyjeżdżają na obowiązkowe obozy kondycyjne piloci, organizujemy tam turnusy rehabilitacyjne dla żołnierzy powracających z misji. Chcemy też uruchomić obozy dla niepełnosprawnych weteranów, aby mogli się nauczyć na przykład jazdy na nartach lub nurkowania. Może w przyszłym roku ruszy taki program pilotażowy.
Dbacie też o zaopatrzenie 280 warszawskich instytucji wojskowych…
Zapewniamy im wszystko – od mundurowych skarpetek, przez komputery, po pensje. Jesteśmy też logistykami dla żołnierzy pełniących służbę poza granicami kraju i ordynariatów polowych. Zanim w armii powstały wojskowe oddziały gospodarcze nasz oddział zabezpieczenia był prekursorem późniejszej reformy gospodarki finansowej w armii. Także my zapewniamy samochody i kierowców dla szefostwa MON oraz ochronę najważniejszych budynków resortu obrony i Sztabu Generalnego WP na terenie miasta. Zresztą podporządkowanie DGW bezpośrednio pod ministra obrony świadczy o tym, jak ważne jest dowództwo w strukturze sił zbrojnych.
Ta podległość nie zmieni się w trakcie planowanej reformy dowodzenia?
Na pewno zachowamy autonomiczność obok dwóch mających powstać dowództw: generalnego i operacyjnego. Będziemy specyficzną instytucją wspierającą je i zabezpieczającą. Jednak od decyzji ministra obrony zależy czy nadal będziemy podlegać bezpośrednio jemu, czy też szefowi Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
Jednak przeciętnemu warszawiakowi Dowództwo Garnizonu Warszawa kojarzy się przede wszystkim z batalionem reprezentacyjnym.
Batalion to nasza wizytówka. Jego żołnierze, razem z orkiestrą reprezentacyjną i szwadronem kawalerii, biorą udział w najważniejszych uroczystościach, zapewniając rocznie oprawę około 1200 z nich. Myślimy teraz o zmianie uzbrojenia batalionu. Najpewniej w 2014 lub 2015 roku zastąpimy używane dotąd radzieckie karabinki Simonowa polską bronią. Jeszcze nie wiemy, jaki to będzie karabin. Planujemy też częściej pokazywać szwadron reprezentacyjny, nie tylko 3 maja, 15 sierpnia, 11 listopada i w Święto Kawalerii. Chciałbym, aby nasi ułani byli obecni na piknikach i lokalnych uroczystościach, przypominając w ten sposób tradycje polskiej jazdy. Marzę też o prowadzeniu w przyszłości hipoterapii dla rannych weteranów, to byłoby nowe zadanie dla koni, które nie mogą już służyć w szwadronie.
W batalionie reprezentacyjnym służyły już panie, jedna była nawet dowódcą kompanii. Czy będziemy mieć w szwadronie kobiety ułanów?
Oczywiście. Planuję nawet wizytę w szkole oficerskiej we Wrocławiu, żeby poszukać kandydatek do służby w szwadronie, na przykład na stanowisku dowódcy plutonu. Uważam, że w armii kobiety są potrzebne i się sprawdzają. W DGW służy ich blisko pięćdziesiąt. Są delikatne i zarazem stanowcze, niezwykle pracowite i ambitne. A przy tym amazonki na koniach pięknie się prezentują.
Nie myślał Pan o stworzeniu konnej orkiestry?
Raczej nie. Znaleźć wśród muzyków dobrze jeżdżących konno żołnierzy – to zadanie niełatwe. Mamy za to sekcję trębaczy na koniach. Jednak zainspirowała mnie pani tym pytaniem, chyba pomyślę o sekcji konnych bębniarzy z werblami i kotłami.
autor zdjęć: Arch. DGW
komentarze